Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος
Nοικοκυρά και ένστολοι Ναζί μποϋκοτάρουν τρομοκρατικά εβραϊκό κατάστημα (1933).
Κύριε Ροΐδη,
Ο τίτλος μου δεν είναι υπερβολικός, αν σκεφθεί κανείς πως στην Ελλάδα υπάρχει ένα είδος αρνησηδικίας, υπερβολικές καθυστερήσεις, αναβολές και παραγραφές δικαστικών υποθέσεων και μια αδιαφορία των κομμάτων για το φαινόμενο. Ο ΣΥΡΙΖΑ π.χ. αν και είναι κόμμα της μαχητικής αντιπολίτευσης, πάσχει από χρόνια οφθολμολογική πάθηση, ένα είδος κακοήθους πρεσβυωπίας, η οποία ενώ του επιτρέπει να βλέπει τα λάθη του διεθνούς καπιταλισμού, την απειλή της Μέρκελ, τη βαρβαρότητα του διεθνούς κεφαλαίου κλπ αδυνατεί να εντοπίσει και να φέρει για διερεύνηση στη Βουλή ή στη Δικαιοσύνη για εκδίκαση, σκάνδαλα ή έστω φημολογούμενα σκάνδαλα κάθε λογής προνομιούχων, όπως:
1.της Εκκλησίας
2.Υπουργών
3. Πρωθυπουργών
4.Τραπεζιτών
5.απατεώνων κρατικών υπαλλήλων (Εφοριακών, γιατρών, μηχανικών).
Νομίζω πως επειδή η κάθε είδους σιωπή, η δική μας, του ΣΥΡΙΖΑ, του Τύπου κλπ είναι συνενοχή (σε διαφορετικό βέβαια βαθμό), έχουμε όλοι μας υποχρέωση προς την αξιωματική αντιπολίτευση, να της θυμίζουμε το καθήκον για το οποίο πληρώνεται από τους πολίτες. Τώρα περισσότερο, γιατί τα κοινοβουλευτικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είναι πολυάριθμα και έχουν μεγάλες δυνατότητες παρέμβασης, για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των πολιτών στα πλαίσια των νόμων. Το λέω αυτό στο βαθμό που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν φέρνει δύσκολα θέματα στο φως για τα περαιτέρω, παρά την υπόσχεσή του πως “θα τους τρελάνει στη νομιμότητα”, παράλειψη που γίνεται βαρύτατη τώρα με το νέο μέγεθός του και τον δραστικά αναβαθμισμένο του ρόλο.