Το μνημόνιο είναι το αποτέλεσμα. Είναι η κολυμπήθρα, μέσα στην οποία ξεπλένονται οι εγχώριοι απατεώνες, όσοι με τη μορφή υπουργών, υφυπουργών, γραμματέων, συμβούλων, διοικητών, συνδικαλιστών, επίορκων υπαλλήλων, δημάρχων, δημοτικών αξιωματούχων, διασπαθίζουν το δημόσιο χρήμα επί χρόνια και συνεχίζουν να το κάνουν ανενόχλητοι.
Αδύνατον. Δεν γνωρίζει κ α ν ε ί ς;
Μετά από τόσες και τόσες, εξαγγελίες περί «επανίδρυσης» του κράτους. Κ α ν ε ί ς;
Μετά από τόσες και τόσες, εξαγγελίες περί «επανίδρυσης» του κράτους. Κ α ν ε ί ς;
Κανείς.
Δυόμιση χρόνια μετά, και μετά δύο Μνημονίων, η χώρα εξακολουθεί να βρίσκεται σε κατάσταση πτώχευσης, περισσότερο από ποτέ. Η μερική παύση πληρωμών άρχισε ήδη, και ήδη αφήνει ανεξίτηλα τα σημάδια της στην καταπονημένη κατάσταση μεγάλου μέρους του πληθυσμού. Επισήμως η ανεργία τρέχει στο 22% με πάνω από το 50% στους νέους, τα λουκέτα κυρίως στους μικρομεσαίους μετριούνται σε εκατοντάδες χιλιάδες, κάθε οικονομική δραστηριότητα ή και πρωτοβουλία έχει παγώσει, πόσο μάλλον επένδυση. Τα ασφαλιστικά ταμεία άδεια. Τα νοσοκομεία ανήμπορα να ανταποκριθούν πλήρως στη περίθαλψη των ασθενών λόγω έλλειψης στοιχειωδών υλικών και χρηματοδότησης. Υπομονετικές ουρές απελπισμένων έχουν εξαπλωθεί σε όλη τη χώρα.
Πάραυτα, τα «άλλα» Μνημόνια παραμένουν. Ανέγγιχτα.
Ο διευθυντής ελέγχων του Σώματος Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος κ. Νίκος Λέκκας ανέφερε ότι οι απατεωνιές σε βάρος του κράτους και σε βάρος των έντιμων πολιτών γίνονται επειδή «δεν υπάρχει πολιτική βούληση». Τίθεται ένα απλό, απλούστατο ερώτημα: γιατί χρειάζεται «πολιτική βούληση» για να εφαρμοστούν νόμοι που ψηφίστηκαν προ ετών; Ένα οργανωμένο κράτος, που διαθέτει υπηρεσίες με ικανούς διευθυντές και ευσυνείδητους, έντιμους υπαλλήλους θα έπρεπε να εφαρμόζει αυτόματα όσα ορίζει η νομοθεσία. Επειδή όμως μιλάμε για ανοργάνωτο κράτος, καταγράφονται σε όλες τις κυβερνήσεις περιπτώσεις «πολιτικής τροχοπέδης» στην εφαρμογή των φορολογικών διατάξεων. Υπουργοί, βουλευτές και παρατρεχάμενοί τους παρεμβαίνουν για να εξαιρέσουν πρόσωπα και εταιρείες από τις νόμιμες διαδικασίες.
Ας δούμε ορισμένες παγιωμένες αντιλήψεις σχετικά με τη φοροδιαφυγή: «Σχεδόν όλοι οι πολίτες θεωρούν ότι η κυβέρνηση αντιμετωπίζει πιο ευνοϊκά έναν προνομιούχο που φοροδιαφεύγει σε σύγκριση με έναν φτωχό ή μικρομεσαίο». Επίσης «Οι μισοί πολίτες θεωρούν ότι σε ένα διεφθαρμένο κράτος η φοροδιαφυγή αποτελεί μια λογική αντίδραση» (Οικονομικό Επιμελητήριο της Ελλάδας, 2011). Ο κ. Λέκκας σε συνέντευξή του στην ηλεκτρονική έκδοση της γερμανικής εφημερίδας «Die Welt» επιβεβαιώνει του Επιμελητηρίου το αληθές. Οι οικονομικά ισχυροί είναι πάνω και πέρα από τον νόμο. «Το μέλλον της Ελλάδας εξαρτάται από την πάταξη της φοροδιαφυγής και της ασυλίας της ελίτ» λέει ο διώκτης, όπως έχουν πει κι άλλοι στο παρελθόν. [Λώρη Κέζα «Το Βήμα»]
Καμία κυβέρνηση, όμως, δεν θα μπορέσει να αλλάξει τίποτε προς όφελος των πολιτών αν δεν διαλύσει το υπάρχον φοροεισπρακτικό σύστημα με όλους όσους το αποτελούν. Γιατί ένας από τους βασικούς λόγους πού σφάζονται μισθοί, συντάξεις, αποδοχές και επιδόματα του λαού, αλλά και που δεν πληρώνονται τα οφειλόμενα από το κράτος σε όλους τους πολίτες είναι η άρνηση του φοροεισπρακτικού μηχανισμού να κάνει τη δουλειά, για την οποία πληρώνεται, έστω και περικομμένα, από το υστέρημα τώρα του κόσμου. Και η δειλία του πολιτικού συστήματος να συγκρουστεί με αυτή τη συντεχνία.
Με το σπαρακτικό κείμενο του Γιώργου Παπαδόπουλου Τετράδη που ακολουθεί, θα καταλάβετε:
Η Ελλάδα δεν έχει πρόβλημα με το μνημόνιο, το έχω πει και γράψει χίλιες φορές. Το μνημόνιο είναι το αποτέλεσμα. Και είναι η κολυμπήθρα, μέσα στην οποία ξεπλένονται οι εγχώριοι απατεώνες, όσοι με τη μορφή υπουργών, υφυπουργών, γραμματέων, συμβούλων, διοικητών, συνδικαλιστών, επίορκων υπαλλήλων, δημάρχων, δημοτικών αξιωματούχων, διασπαθίζουν το δημόσιο χρήμα επί χρόνια και συνεχίζουν να το κάνουν ανενόχλητοι. Κλέβουν τους αδύναμους με πρόσχημα την οικονομική δυσπραγία του δημοσίου και παραμένουν σχετικά αλώβητοι στο στάτους τους! […] Η άρνηση των πολιτικών παρατάξεων, που θα μπορούσαν να ξεκαθαρίσουν αυτό το σιχαμερό κράτος, να αρθρώσουν μία λέξη γι αυτό, είναι ο θρίαμβος του μνημονίου. Και η διαιώνισή του.
Πίσω από το μνημόνιο είναι το ξέπλυμα των φοροφυγάδων ανάμεσα στους ελεύθερους επαγγελματίες, που εξακολουθούν ανενόχλητοι να μη συμμετέχουν στα φορολογικά βάρη, με αποτέλεσμα να πληρώνουν και το δικό τους μερίδιο οι μισθωτοί, συνταξιούχοι, άνεργοι και ανάπηροι! […] Πίσω από το μνημόνιο είναι όλοι οι κλέφτες και απατεώνες μεσάζοντες, πού με τους κάθε είδους προμηθευτές του δημοσίου ροκάνιζαν και ροκανίζουν ακόμα ανενόχλητοι το δημόσιο χρήμα, υπερτιμολογώντας τις υπηρεσίες και τις εργασίες – όταν παρέχουν οι υπηρεσίες και εργασίες – ή πουλώντας αέρα κοπανιστό μόνο και μόνο για να μοιραστούν με επίορκους υπαλλήλους αυτά που καλούνται να πληρώνουν κάθε λίγο οι μισθωτοί , συνταξιούχοι, άνεργοι και ανάπηροι από τους πολίτες.
Πίσω από το μνημόνιο είναι οι αντικοινωνικές συντεχνίες και τα συνδικάτα, που ρουφάνε ακόμα επιδόματα από την πίσω πόρτα, και πού διατηρούν αλώβητα τα πολλαπλάσια έσοδά τους από ένα διεφθαρμένο σύστημα, που τους τάιζε για να μπορεί να μοιράζεται μαζί τους τη νομή της εξουσίας. Την ώρα που ο λαός σφαγιάζεται στο βωμό της κατάρρευσης των κρατικών εσόδων. […] Πίσω από το μνημόνιο είναι η άρνηση κάθε δημόσιας υπηρεσίας να εκσυγχρονιστεί και να δώσει λόγο και φώς στα πεπραγμένα της. Γιατί κάθε απαρχαιωμένη μέθοδος καλύπτει πλήθος από απατεωνιές, πού δεν μπορούν να διασταυρωθούν. Πλήθος από άχρηστες θέσεις λούφας και κομπίνας, την ώρα που από τα νοσοκομεία λείπουν χιλιάδες νοσηλευτές για τους αρρώστους και τους ανήμπορους. Πλήθος από μικροεξουσιαστές γραφειοκράτες δικτατορίσκους του κάθε πολίτη, την ώρα που από τους ελεγκτικούς μηχανισμούς λείπουν χιλιάδες μάτια και από τίς υπηρεσίες εξυπηρέτησης του πολίτη λείπουν χιλιάδες ψυχές.
Πίσω από το μνημόνιο είναι η αργόσυρτη και υπερπροστατευμένη δικαιοσύνη, πού επιτρέπει με τους ρυθμούς της να καταδικάζονται με ταχύτητα περισσή τα κλεφτρόνια και τα πρεζόνια, αλλά να διαφεύγουν οι καταχραστές του μόχθου του λαού και οι κλέφτες των δημόσιων ταμείων.
Πίσω από το μνημόνιο, είναι πάνω απ όλα τα πλήθη όλων αυτών των διεφθαρμένων, και είναι πολλοί, πού καταριούνται το μνημόνιο, όχι για τη δολοφονική του μανία κατά των πολιτών, αλλά γιατί απειλεί από την άλλη πλευρά να διαλύσει όλο αυτό το καλοστημένο πάρτι και να μεταφέρει τα κλεψιμαίικα από τα δικά τους χέρια στα χέρια ξένων αρπακτικών και μεγαλόσχημων εγχώριων κερδοσκόπων.
Αλλά, για όλο αυτό το μνημόνιο, πού είναι και η βασική αιτία πού καταλήξαμε στο Μνημόνιο, δεν μιλάει κανείς φωναχτά όσο πρέπει. Γιατί κανείς δεν μπορεί να ξεχωρίσει πια ποιος από το μέγα πλήθος επαναστατεί επειδή απειλείται η παλιά διαφθορά από μία νέα χωρίς αυτόν, και ποιος επαναστατεί γιατί πραγματικά θέλει μια χώρα δικαιοσύνης και ισοπολιτείας για όλους.
[Ο Καιρός]
Και πόσα ακόμα μπορεί να προσθέσει κανείς…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου