Ο μη κορεσμός των θολών κι αορίστων «Θα» (Ροΐδη Εμμονές)

από Ροΐδη Εμμονές

 

Ένα πολιτικό πρόγραμμα δεν είναι έκθεση ιδεών λυκείου, είναι οδηγός ζωής, εργασίας, πολιτισμού, καθημερινότητας, καθορίζει το μέλλον

Η περιφρόνηση της κοινωνίας ως αντίσταση είναι διάχυτη· κι ωστόσο η κοινωνία αυτή συνεχίζει/υποχρεούται να κολυμπά μέσα σε άπειρα πλεονάσματα πολιτικού ψεύδους ή στην καλύτερη περίπτωση, σε γενικές κι αόριστες κομματικές/πολιτικές υποσχέσεις, κατακλυσμένη  και βυθισμένη παράλληλα μέσα στην αδράνεια της διαφθοράς που δεν λέει να υποχωρήσει σε κανένα, μα κ α ν έ ν α τομέα, αντιθέτως, νέα «ευρήματα» αυτής δεν σταματούν να βλέπουν το φως της δημοσιότητας επιβαρύνοντας με την παρουσία της ένα ήδη βεβαρυμένο τοπίο. Έως Πότε.

Λύσεις υπήρχαν, συνεχίζουν να υπάρχουν· μόνο σε γενικές κι αόριστες συσκευασίες, σε παχιά, ωραία, και πολλά υποσχόμενα λόγια. Τα συγκεκριμένα «πως» και «πότε» παραμένουν εκτός του ζοφερού κοινωνικού τοπίου κι ας είναι τα μόνα που ενδιαφέρουν, τα μόνα που χρειαζόμαστε σαν άτομα και κοινωνικό σύνολο. Οι θέσεις και τα προγράμματα (όλων) των κομμάτων δείχνουν «τυχαίως» προτίμηση στη πρώτη συνταγή. Έτσι δεν προχωράμε.

Παράδειγμα οι αποκρατικοποιήσεις ή ιδιωτικοποιήσεις ή «αξιοποίηση» της δημόσιας περιουσίας (διαλέγετε!), που έμειναν στόχος, ή μάλλον στόκος κολλημένος στα χαρτιά των κυβερνήσεων της τελευταίας πενταετίας –παραμένουν εκεί στη αδιατάρακτη νιρβάνα ενός μη-μου-άπτου-πελατειακού κράτους.

Διαβάζουμε στο εκλογικό πρόγραμμα της ΝΔ:

Προώθηση αποκρατικοποιήσεων
Προώθηση των αποκρατικοποιήσεων και πέρα από τις προβλέψεις της δανειακής σύμβασης. Για παράδειγμα, το λειτουργικό κομμάτι των σιδηροδρόμων, για το οποίο έχουν εκφράσει ενδιαφέρον Γάλλοι, Ρώσοι και Κινέζοι. Οι σιδηρόδρομοι σήμερα επιβαρύνουν το Δημόσιο με 800 εκατομμύρια έλλειμμα κάθε χρόνο. Αν ιδιωτικοποιηθούν, μπορεί να εξαλειφθεί αυτό το έλλειμμα και να έλθουν επενδύσεις και νέες θέσεις εργασίας.
Το ίδιο ισχύει για συμβάσεις παραχώρησης λιμανιών και περιφερειακών αεροδρομίων. Έτσι, το έλλειμμα θα μειωθεί και θα αποφευχθούν νέες περικοπές μισθών και συντάξεων

Δηλαδή γενικά κι αόριστα «προώθηση των αποκρατικοποιήσεων» το «πως», το «πότε»… μια κάποια ανάλυση του χαρακτήρα των οργανισμών προς αποκρατικοποίηση; Τίποτα. Ξεραΐλα. Μηδέν.

Πάμε τώρα στην αντίπερα όχθη, αυτή των κρατικοποιήσεων.

Σύριζα: «Να παγώσουμε τις ιδιωτικοποιήσεις των στρατηγικής σημασίας για την Εθνική οικονομία Δημόσιων Οργανισμών που πέρασαν στο περίφημο Ειδικό Ταμείο.  Και να επαναφέρουμε σταδιακά και ανάλογα με τις δυνατότητες της οικονομίας, υπό δημόσιο έλεγχο στρατηγικές επιχειρήσεις που είτε βρίσκονται σε πορεία ιδιωτικοποίησης είτε έχουν ιδιωτικοποιηθεί (ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΟΣΕ, ΕΛΤΑ, ΕΥΔΑΠ, Μέσα Μεταφοράς κ.λπ.)»

Από τα παραπάνω αόριστα και ασαφή δεν αντιλαμβάνεται εύκολα κανείς τι ακριβώς εννοεί με «δημόσιος έλεγχος» αφού το κράτος έχει ήδη μετοχές, άρα δικαίωμα ψήφου, σε όλες τις αναφερόμενες ΔΕΚΟ, από την άλλη δεν τολμά ν’ αναφερθεί σε νέτα-σκέτα αποκρατικοποίηση, κλείνοντας το μάτι σε όλο το πολιτικό φάσμα των ψηφοφόρων αλλά και των υπαλλήλων στις αντίστοιχες ΔΕΚΟ (δεν θα σας πειράξω κλπ.).

Για τα συγκεκριμένα δύο παραδείγματα θα μπορούσε κανείς να αντιτάξει, μα περιμένετε μέσα 15-20 σελίδες που έχει το κάθε κομματικό πρόγραμμα να σας αναπτύξουν λεπτομέρειες;  Δεν ξέρω τι έπρεπε να κάνουν, αλλά ένα πολιτικό πρόγραμμα δεν είναι έκθεση ιδεών λυκείου, είναι οδηγός ζωής, εργασίας, πολιτισμού, καθημερινότητας, καθορίζει το μέλλον. Μια περιεκτική ανάλυση δείχνει σεβασμό, δείχνει ότι γνωρίζεις τις ιδιαιτερότητες της χώρας σου, την έχεις μελετήσει, έχεις υπόψη σου τα γραπτά των ειδικών, έγκυρων επιστημόνων της χώρας σου.

Οφείλεις να γνωρίζεις για παράδειγμα ότι στην Ελλάδα το «Δημόσιο δεν είναι Δημόσιο όταν το έχουν αλώσει ιδιωτικά και συντεχνιακά συμφέροντα, και το ιδιωτικό δεν είναι ιδιωτικό όταν ζει από το δημόσιο χρήμα. Αλλά αυτές οι φωνές δεν ήταν παρούσες ούτε στο λόγο των κομμάτων, ούτε των καναλιών, ούτε φυσικά στη χάραξη της κυβερνητικής πολιτικής.» [Αρίστος Δοξιάδης, στην ARB]

Πως αγαπητοί αντιμετωπίζεται ένα τ έ τ ο ι ο «Δημόσιο»;

Τελειώνω παραθέτοντας μια απορία που εξέθεσα και στον κ. Λασκαράτο για την άμεση ακύρωση του Μνημονίου από τον Σύριζα:

Θέλω, επίσης, να ξεκαθαρίσω ότι πρώτη πράξη της κυβέρνησης της Αριστεράς, αμέσως μόλις συγκροτηθεί η νέα Βουλή, θα είναι η ακύρωση του Μνημονίου και των εφαρμοστικών νόμων του.
Θα το αντικαταστήσουμε με το Εθνικό Σχέδιο Ανόρθωσης για την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη, την παραγωγική ανασυγκρότηση και τη δίκαιη δημοσιονομική εξυγίανση, που έχουμε επεξεργαστεί.
Αμέσως μετά την ακύρωση του Μνημονίου, η νέα κυβέρνηση θα καταγγείλει τους επαχθείς όρους και θα ζητήσει την επαναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης. 
Ειδικότερα, σε ότι αφορά τη βιώσιμη αντιμετώπιση της κρίσης δημόσιου χρέους της χώρας θα αναζητήσει ευρωπαϊκή λύση. (Τα Βασικά Στοιχεία του Προγράμματος όπως Τέθηκαν από τον Αλέξη Τσίπρα)

Τέτοια σαφήνεια!

Όποιος μου πει με σιγουριά τι ακριβώς εννοεί, να σηκώσει το χέρι.

Έχω ήδη σηκώσει προ πολλού, και τα δυο.

πηγή: http://roides.wordpress.com/2012/06/05/5june12/