Ο Παπακωνσταντίνου δεν θα αυτοκτονήσει για μια διεφθαρμένη χώρα

Του Κώστα Βαξεβάνη

Αν δεν δημοσιεύαμε τη λίστα, δεν θα συνέβαινε τίποτα. Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου θα ήταν ένας πρόσκοπος της σωτηρίας, που θα γύρναγε στα ξένα μέσα ενημέρωσης και θα έλεγε πως η Ελλάδα είναι μια διεφθαρμένη χώρα. Θα απειλούσε με μηνύσεις τους Financial Times και τον Guardian που φιλοξένησαν την άποψή μου ότι λειτούργησε με τρόπο συγκαλυπτικό.

Έγινε απλώς το αναμενόμενο. Όσοι χειρίστηκαν τη λίστα, αυτοί που έπρεπε να την αξιοποιήσουν, εκείνοι που έβρισκαν νομικά κωλύματα, αυτοί που την είχαν χάσει, αυτοί που τέλος με δίωξαν, κάλυπταν το περιβάλλον και τον εαυτό τους. Την πολιτική τους οικογένεια αλλά και την φυσική.

Η ιστορία του Λαυρεντιάδη

Γραμμένη γλαφυρά από τον Κώστα Βαξεβάνη Πέρισυ στο περιοδικό Unfollow Πηγή: www.lifo.gr

Τα θαύματα λένε διαρκούν τρεις μέρες. Το θαύμα Λαυρεντιάδη διαρκεί 20 χρόνια. Το θαύμα του γιου ενός μικρού επιχειρηματία στο Αιγάλεω που κατάφερε να κυριαρχήσει πάνω στα κύματα της ελληνικής πραγματικότητας, πατώντας πάντα σε περίεργες συμπτώσεις. Ξένοι κολοσσοί που ήταν έτοιμοι να τον χρηματοδοτήσουν, ακόμη και να εξαπατηθούν προκειμένου να ανδρωθεί και να φανεί αξιόπιστος, εκδοτικά συγκροτήματα που εφημερίδες είχαν αλλά δεν έβγαζαν μιλιά για όσα περίεργα συνέβαιναν και πολιτικοί που του χάριζαν πέρα από χαμόγελα και ευνοϊκές ρυθμίσεις. 
Από τα θαύματα δεν λείπει η Εκκλησία.

Γελοίοι όπως πάντα. | Ελληνοφρένεια

Υπάρχει ένα θέμα που οι ελληνικές χούντες δεν μπορούν να περιορίσουν και να ελέγξουν. Τον χρόνο και τον τρόπο γελοιοποίησης τους. Πάντα αστείοι και καταγέλαστοι, βαθειά ανίκανοι και διεφθαρμένοι, προσπαθούν με κατασταλτικά μέσα να φανούν υπερασπιστές των Νόμων και της τάξης, καταφέρνοντας τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα. 

Το Λίστα-gate και η δίωξη Βαξεβάνη. Του Στέλιου Κούλογλου

Η υπόθεση με την περίφημη λίστα Λαγκάρντ διαγράφει αντίστοιχη τροχιά: τα ονόματα των Ελλήνων καταθετών που περιέχει δεν αφορούν παρά μια μόνο τράπεζα στην Ελβετία, την Hsbc. Ο Φαλσιάνι, ο υπάλληλος της τράπεζας που διοχέτευσε τους καταλόγους με τις καταθέσεις, το έσκασε το 2008: επομένως η λίστα Λαγκάρντ δεν έχει να κάνει με τις μαζικές διαρροές κεφαλαίων που σημειώθηκαν στην Ελλάδα με το ξέσπασμα της κρίσης και την επιβολή των μνημονίων.

Ελεύθεροι: Βενιζέλος-Παπακωνσταντίνου-Τσουκάτος. 7 αναβολές σε χρυσαυγίτισα. Αυτόφωρο: Βαξεβάνης-Παστίτσιος | Ροΐδη Εμμονές

Ελεύθεροι επίσης: Οι κύριοι του σκανδάλου των ομολόγων, του Χρηματιστηρίου, οι άγιοι Εφραίμ-Αρσένιος του Βατοπεδίου, ο Χριστοφοράκος της Ζήμενς, οι ένοχοι των υποκλοπών, ελεύθερη με 7 αναβολές η χρυσαυγίτισα Σκορδέλη, ελεύθεροι όλοι οι χρυσαυγίτες που ελεύθερα/καθημερινά ξυλοφορτώνουν αθώους μετανάστες, ελεύθεροι παραμένουν ΟΛΟΙ οι μεγαλοφοροφυγάδες ιδιαίτερα εκείνοι με εργολαβίες και κρατικές δοσοληψίες, και τέλος ελεύθεροι όλοι οι πολιτικοί και οι υφιστάμενοί τους που για ολόκληρες δεκαετίες «κατάπιναν» δισεκατομμύρια κι ολόκληρους κρατικούς προϋπολογισμούς, διορίζοντας και «δωρίζοντας»  από τους φόρους του κοσμάκη κι εξαθλίωσαν τη χώρα.

Όταν η Δικαιοσύνη εθελοτυφλεί και κωφεύει

πηγή: http://www.koutipandoras.gr/?p=27677

Αυταπάγγελτη δίωξη άσκησε ο εισαγγελέας υπηρεσίας ημέρα Σάββατο, λίγες ώρες αφού κυκλοφόρησε το HOT DOC που δημοσιεύει τη λίστα Λαγκάρντ με τα 2.059 ονόματα ελλήνων που διατηρούσαν λογαριασμούς στην ελβετική HSBC στο δημοσιογράφο Κώστα Βαξεβάνη για παραβίαση του νόμου περί προσωπικών δεδομένων.

Λίστα, ληστεία και απληστία | Του Κώστα Βαξεβάνη

Είμαστε μια μικρή δημοσιογραφική ομάδα. Δημοσιογραφική. Σε αυτό επιμένουμε ιδιαίτερα. Δεν έχουμε μετοχικά σχήματα, δεν πήραμε δάνεια, δεν χρησιμοποιήσαμε τη δημοσιογραφία για να εξυπηρετήσουμε συμφέροντα. Ξεκινήσαμε την έκδοση του HOT DOC με 5.000 ευρώ κεφάλαιο. Δεν μπήκαμε σε μπανιέρες για να μουλιάσουμε την δημοσιογραφία στα αρωματικά νερά του life style, δεν παρουσιάσαμε ως δημοσιογραφία τα γιλέκα του Καματερού. Στον τραπεζικό μας λογαριασμό υπάρχει ένα ποσό για να πληρωθεί το χαρτί, οι άνθρωποι που δουλεύουν και κάτι πίτσες ντιλίβερι τα μεσημέρια που μας έχουν καταστρέψει.

Ποιος βάζει τις φωτιές; Μια ερώτηση που με καίει

του Κώστα Βαξεβάνη

Ποιός βάζει αλήθεια τις φωτιές; Τα 25 χρόνια που κάνω ρεπορτάζ, εχω καλύψει εκατοντάδες φωτιές και μοιραία έχω διατυπώσει το ερώτημα αυτό χιλιάδες φορές. Ποιός τις βάζει λοιπόν; Το πορτραίτο του εμπρηστή όπως σκιαγραφείται από τις έρευνες της Πυροσβεστικής, είναι ένας συνηθισμένος υπερήλικας που κάνει το μοιραίο λάθος. Το σκοτεινό προφιλ ωστόσο που σκιαγραφείται από τα κανάλια, περιλαμβάνει από οικοπεδοφάγους έως τούρκους πράκτορες.

Έχω δει βεβαίως, όπως και οι περισσότεροι, κάποιον να πετάει το τσιγάρο από το παράθυρο του αυτοκινήτου (όπως και στάχτη στο πρόσωπο του οδηγού μηχανής που ακολουθεί) αλλά όχι κάποιον οικοπεδοφάγο ή πράκτορα.

Η εγχείρηση πέτυχε. Ο ασθενής;

πηγή: Το κουτί της Πανδώρας

Η Ελλάδα λοιπόν θα έχει κυβέρνηση. Αν τυχόν σας διαφεύγει τι κυβέρνηση θα είναι, θα το αντιληφθείτε μόλις θα ξαναδείτε στη Βουλή την γνώριμη φυσιογνωμία της Ντόρας Μπακογιάννη και του Μάκη Γιακουμάτου. Μόλις θα ξανακούσετε την τσιριχτή φωνή της Κατερίνας Παπακώστα και το τρίξιμο των εδράνων από το πολιτικό βάρος του Βαγγέλη Βενιζέλου.

Θα έχουμε μια κυβέρνηση από αυτές που είχαμε. Ανακουφιστικό, όπως γράφουν σήμερα τα ξένα δίκτυα, αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα. Πώς θα λειτουργήσει μια συνηθισμένη κυβέρνηση σε μια ασυνήθιστη πραγματικότητα;

Παράδοση άνευ όρων στους κερδοσκόπους

Διαβάστε το αποκαλυπτικό αφιέρωμα του περιοδικού HOT DOC για την κρυφή πορεία προς το ΔΝΤ, που περιγράφει με λεπτομέρειες πως η Ελλάδα πήρε τον δρόμο για την πιο μεγάλη εξάρτηση που γνώρισε ποτέ μέσα από σχεδιασμένες κινήσεις και επιλογές ανθρώπων.

Το Νοέμβριο του 2009, αμέσως μετά τις εκλογές δηλαδή, ο Γκάρι Κον, νούμερο δύο στην Goldman Sachs, του χρηματοπιστωτικού συστήματος που είχε μεγάλη συμμετοχή στην κρίση, φτάνει στην Αθήνα συνοδευόμενος από τον Τζον Πόλσον. Η Goldman Sachs κάνει ένα πρόχειρο στρατηγείο στο ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετάνια» και τα στελέχη της συναντούν τον νεοεκλεγέντα πρωθυπουργό Παπανδρέου στο Πεντελικόν.

Τα αδύνατα ΔυΝαΤά

Διαβάστε το αποκαλυπτικό αφιέρωμα του περιοδικού HOT DOC για την κρυφή πορεία προς το ΔΝΤ, που περιγράφει με λεπτομέρειες πως η Ελλάδα πήρε τον δρόμο για την πιο μεγάλη εξάρτηση που γνώρισε ποτέ μέσα από σχεδιασμένες κινήσεις και επιλογές ανθρώπων.

Ο ελληνικός Τιτανικός προσέκρουσε στις 23 Απριλίου του 2010, έχοντας στο τιμόνι τον Γιωργο Παπανδρέου με μωβ γραβάτα και φόντο μια ψαρόβαρκα στο Καστελόριζο. Υπήρχε όμως εναλλακτική χρηματοδότηση για την Ελλάδα; Ακόμη και αν εξαιρέσουμε αυτό που πρότειναν ως εναλλακτική λύση οικονομολόγοι, όπως ο Κρούγκμαν και ο Στιγκλιτς, δηλαδή την στάση πληρωμών από την Ελλάδα, την τροποποίηση του νομικού πλαισίου για το χρέος και το γενναίο κούρεμα μαζί με μέτρα, πάλι υπήρχε λύση. Το συμπέρασμα είναι πως ουδέποτε αναζητήθηκε σοβαρά μια άλλη λύση. Η αναζήτηση εναλλακτικής χρηματοδότησης περιορίστηκε σε κάποια τηλεφωνήματα φίλων του Παπανδρέου σε γνωστούς συμμετέχοντες σε funds και σε πρωτοβουλίες που μάλλον φαίνονταν ενοχλητικές.

Το μ-έλλειμμα Παπακωνσταντίνου

Διαβάστε το αποκαλυπτικό αφιέρωμα του περιοδικού HOT DOC για την κρυφή πορεία προς το ΔΝΤ, που περιγράφει με λεπτομέρειες πως η Ελλάδα πήρε τον δρόμο για την πιο μεγάλη εξάρτηση που γνώρισε ποτέ μέσα από σχεδιασμένες κινήσεις και επιλογές ανθρώπων.

Ο Παπακωνσταντίνου και όσοι χειρίστηκαν την κρίση είναι απόφοιτοι των πιο γνωστών Πανεπιστημίων. Κατά έναν περίεργο τρόπο όμως δεν διέκριναν πως η κρίση είναι κρίση της ίδιας της σύστασης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η ΕΕ έχει μόνο νομισματική ενοποίηση και όχι πολιτική ή οικονομική. Οι αποφάσεις παίρνονται από τους ισχυρούς. Τα πλεονάσματα δεν μεταφέρονται, όπως στις ΗΠΑ για να αναπτυχθούν οι πιο αδύνατες χώρες οι οποίες οδηγήθηκαν σε «απόπαραγωγικοποίηση» μέσα από τις πολιτικές της ΕΕ. Μετά την ΟΝΕ, ο δανεισμός έγινε εύκολος και τα αδύναμα κράτη έγιναν καταναλωτές και αγοραστές των γερμανικών BMW και βέβαια των γαλλογερμανικών όπλων και των επενδύσεων τύπου SIEMENS. Για την κυβέρνηση η κρίση ήταν αποτέλεσμα του κακού Δημοσίου, των τεμπέληδων ελλήνων και της (δικής) τους διαφθοράς.

Η κρυφή πορεία προς το ΔΝΤ

Διαβάστε το αποκαλυπτικό αφιέρωμα του περιοδικού HOT DOC για την κρυφή πορεία προς το ΔΝΤ, που περιγράφει με λεπτομέρειες πως η Ελλάδα πήρε τον δρόμο για την πιο μεγάλη εξάρτηση που γνώρισε ποτέ μέσα από σχεδιασμένες κινήσεις και επιλογές ανθρώπων.

Με το χρήμα μπορείς να αγοράσεις πολλά ψέματα. Αλλά το χρήμα λέει πάντα την αλήθεια. Αρκεί να ακολουθήσεις την πορεία του. Ποιά είναι η αλήθεια για την καταστροφή της Ελλάδας; Τρία ακριβώς χρόνια από εκείνη την μέρα που ο Γεώργιος Αντρέα Παπανδρέου, με μία προσεγμένα επιλεγμένη μωβ γραβάτα και ύφος τεθλιμμένου συγγενή, παρέδιδε μπροστά στο βαθύ μπλε του Καστελόριζου την Ελλάδα στο ΔΝΤ, τα πράγματα είναι μάλλον ξεκάθαρα. Η Ελλάδα πήρε το δρόμο για την πιο μεγάλη εξάρτηση που γνώρισε ποτέ, μέσα από σχεδιασμένες κινήσεις, επιλογές ανθρώπων που γνώριζαν και άλλων που απλώς ήταν ανίκανοι. Η πολιτική στην Ελλάδα αρκετές φορές είναι ταυτισμένη με την υποτέλεια. Και η υποτέλεια ξέρει καλά πως αν οι προδότες είναι χρήσιμοι για τα άμεσα αποτελέσματα, οι ανίκανοι είναι αποφασισμένοι να τρέξουν τον μαραθώνιο, μόνο και μόνο για να βγουν νικητές.

Το ΔΝΤ δεν έτυχε, πέτυχε

Διαβάστε το αποκαλυπτικό αφιέρωμα του περιοδικού HOT DOC για την κρυφή πορεία προς το ΔΝΤ, που περιγράφει με λεπτομέρειες πως η Ελλάδα πήρε τον δρόμο για την πιο μεγάλη εξάρτηση που γνώρισε ποτέ μέσα από σχεδιασμένες κινήσεις και επιλογές ανθρώπων.

Στις 29 Απριλίου του 2011 η εκπρόσωποι της τρόικας φτάνουν για πρώτη φορά στην Αθήνα. Φέρνουν μαζί τους την δανειακή σύμβαση που πρέπει να υπογράψει η Ελλάδα. Το Σάββατο 1 Μαΐου, στο υπουργείο Οικονομικών φτάνουν δύο έμπιστοι άνθρωποι του Γιώργου Παπανδρέου, ο Χάρης Παμπούκης και ο διευθυντής του πρωθυπουργικού γραφείου Νίκος Αθανασάκης. Σκοπός τους είναι να ελέγξουν την δανειακή συμφωνία, 3.000 σελίδων. Μέσα σε ένα απόγευμα υποτίθεται πως διαβάζουν το κείμενο και κάνουν και τις αναγκαίες τροποποιήσεις. Λίγο αργότερα η ελληνική Βουλή θα κληθεί να ψηφίσει το κείμενο για το οποίο ο Χρυσοχοίδης ατυχώς, αλλά αληθώς, είπε πως δεν διάβασαν.

Οι ιππότες της τραπέζης και οι τραπεζοκόμοι

Δημοσιευμένο στις 25 Μάι 2012 - HOT DOC Συντάκτης: Κώστας Βαξεβάνης 

«Αν η Αφρική ήταν τράπεζα, θα την είχαν σώσει», έγραφε ένα παλιό σύνθημα. Και σήμερα, τον καιρό της κρίσης και της επανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, σχεδόν μοιάζει με αξίωμα. Οι τράπεζες δεν περιμένουν την πολιτική που θα ορίσει τη λειτουργία τους. Οι ίδιες χαράσσουν πολιτική. Και οι πολιτικοί ακολουθούν με όλα αυτά τα επιχειρήματα περί «ευστάθειας», «ρευστότητας», «αναγκαίας διάσωσης» και προβληματισμών περί καταθέσεων. Αν έχετε κάποια αμφιβολία γι’ αυτό, σκεφθείτε αν πριν από μερικά χρόνια θα μπορούσατε να φανταστείτε στη θέση του πρωθυπουργού έναν τραπεζίτη.

Το 2008, όταν ξέσπασε η οικονομική κρίση, ο Κώστας Καραμανλής ως πρωθυπουργός διαβεβαίωνε πως οι ελληνικές τράπεζες δεν κινδυνεύουν γιατί δεν έχουν τοξικά προϊόντα. Λίγο αργότερα όμως τους έδωσε 28 δις και ο Παπανδρέου συνέχισε με άλλα 40. Το 2011 ο Ευάγγελος Βενιζέλος έδωσε 100 εκατομμύρια στην Proton Bank, που ήταν υπό δικαστική διερεύνηση, και στη συνέχεια άλλα 700 εκατομμύρια από τα ποσά που δανειζόμαστε, με όλες τις γνωστές επιπτώσεις. Αμέσως μετά έφτιαξε έναν νόμο που τον αμνήστευε γι’ αυτή του την παρανομία.