ΕΙΔΕΣ Η ΕΡΤ;

Του Θ. ΚΑΡΤΕΡΟΥ*

Καλά: 3.000 ευρώ το μήνα, ακόμα καλύτερα 3.500 ευρώ το μήνα, ξέρουμε όλοι τι σημαίνουν και μάλιστα σε τέτοια εποχή. Αλλά πείτε για το Θεό σας, τι σημαίνει για την ΕΡΤ της λιτότητας σύμβουλος προγράμματος ενημερωτικών εκπομπών; Τι σημαίνει ειδικός σύμβουλος σε θέματα ραδιοφωνίας; Τι διάολο πάει να πει ειδικός σύμβουλος σε θέματα επικοινωνίας; Και πώς σε μια δημόσια επιχείρηση, που πρόσφατα έδιωξε κόσμο και υποτίθεται ότι διάγει περίοδο οικονομιών, βρίσκονται λεφτά για το διορισμό όχι μόνο μιας διμοιρίας στελεχών, αλλά και ενός λόχου συμβούλων;

Θα πείτε τα παιδιά που διορίστηκαν με συνοπτικές διαδικασίες δεν είναι όποια κι όποια. Ο Αιμίλιος Λιάτσος δεν χρήζει συστάσεων. Η κυρία από το ράδιο Αλιβέρι, που προήχθη σε σύμβουλο επικοινωνίας, έχει το προνόμιο να βρίσκεται στην εκλογική περιφέρεια του κυρίουΚεδίκογλου. Η κυρία Σαλαγκούδη –η διάσημη πριν ακόμα βγει στο γυαλί Ανθή - έχει το προνόμια να είναι θυγατέρα πρώην υφυπουργού του Καραμανλή. Όλοι σχεδόν οι διορισθέντες έχουν το προνόμιο να υπηρετούν τον αγώνα τον καλό της ΝΔ. Με κάποιες εξαιρέσεις, όπως ο Αντώνης Λιάρος, υποψήφιος με το ΠΑΣΟΚ στις τελευταίες εκλογές, που εκφράζουν το δίκαιο πνεύμα της σχετικής μοιρασιάς.

Υπάρχουν δυο ζητήματα μ’ αυτό το όργιο διορισμών στην ΕΡΤ. Το ένα είναι ότι αυτοί οι αμετανόητοι δεξιοί παλαιάς κοπής κάνουν τη δημόσια τηλεόραση σαν τα μούτρα τους. Στις ειδήσεις, με εξαίρεση το βραδινό δελτίο, σε πιάνει πυρετός. Το δίδυμο Αρβανίτη - Κατσίμη αν και με υψηλά ποσοστά τηλεθέασης, εξορίστηκε σε γερμανικό νούμερο. Ο Βαξεβάνης και άλλοι με δημοσιογραφικές εκπομπές κύρουςείναι στο περίμενε. Αλλά στην τρυφερή Ανθή κάνουν επί δεκαπέντε μέρες μαθήματα για να μπορέσει να εμφανιστεί δεξιοπρεπώς στο γυαλί. Και κάτι τύποι με γκρι κουστούμια έχουν πλημμυρίσει τη μικρή οθόνη, τα πρωινά ιδιαίτερα, και επιδίδονται σε ασκήσεις του είδους: πώς να έχετε πόζα Καραγκιόζη όταν ασκείτε δημοσιογραφία Χατζηαβάτη.

Το δεύτερο είναι ότι οι άνθρωποι είναι αρπάχτρες, ασυνείδητοι, χοντρόπετσοι σε βαθμό ηλιθιότητας. Διορίζουν τα δικά τους παιδιά με παχυλούς μισθούς, ενώ χώνουν κόσμο, ιδιαίτερα τους νέους, στα υπόγεια της απόγνωσης. Και την ίδια στιγμή θέλουν να μας πείσουν ότι μοιράζουν τις θυσίες δίκαια. Την τραβάει δηλαδή η όρεξή τους τη μούντζα: Πάρτε να μη σας χρωστάμε…

*Δημοσιεύθηκε στην «Αυγή» την Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2012.